Η Ιατρική είναι η επιστήμη χάρη στην οποία σώζεται η ζωή ενός ανθρώπου. Σύμφωνα με τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας, ιατρική πράξη είναι εκείνη που έχει ως σκοπό τη με οποιαδήποτε επιστημονική μέθοδο πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου. Ως ιατρικές πράξεις θεωρούνται και εκείνες οι οποίες έχουν ερευνητικό χαρακτήρα, εφόσον αποσκοπούν οπωσδήποτε στην ακριβέστερη διάγνωση, στην αποκατάσταση ή και τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων και στην προαγωγή της επιστήμης.  

Ένας γιατρός οφείλει να προάγει την ίση πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και την ίση κατανομή των πόρων. Οφείλει, επίσης, να αποφεύγει τη διακριτική μεταχείριση που προκύπτει από εκπαιδευτικές, νομικές, οικονομικές, κοινωνικές και γεωγραφικές διαφοροποιήσεις. 

Ο γιατρός τηρεί τον όρκο του Ιπποκράτη, ασκεί το έργο του σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία και πρέπει, κατά την άσκηση του επαγγέλματός του, να αποφεύγει κάθε πράξη ή παράλειψη η οποία μπορεί να βλάψει την τιμή και την αξιοπρέπεια του και να κλονίσει την πίστη του κοινού προς το ιατρικό επάγγελμα. Οφείλει, επίσης, να διατηρεί σε υψηλό επίπεδο την επαγγελματική του συμπεριφορά, ώστε να καταξιώνεται στη συνείδηση του κοινωνικού συνόλου και να προάγει το κύρος και την αξιοπιστία του ιατρικού σώματος. Ο ιατρός πρέπει να επιδεικνύει τη συμπεριφορά αυτή όχι μόνον κατά την άσκηση του επαγγέλματός του, αλλά και στο πλαίσιο της γενικότερης κοινωνικής έκφανσης της προσωπικότητάς του. 

Αν έχει τύχει κάποιος να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο ή να έχει επισκεφτεί ανθρώπους που τους συνέβη, γνωρίζει ότι αυτές οι στιγμές είναι από τις πιο δύσκολες στη ζωή κάποιου. Πολύ εύκολα οι ασθενείς θα νιώσουν αβοήθητοι και θα υποφέρουν ακόμη κι αν πρόκειται για ασθένεια που μπορεί να θεραπευτεί, ή ακόμη κι αν η ιατρική παρέμβαση που πρέπει να υποστούν είναι ήσσονος σημασίας. 

Εκεί είναι που ένας σπουδαίος γιατρός ή νοσοκόμος μπορεί να χρησιμοποιήσει την ενσυναίσθησή του και τις επικοινωνιακές του δεξιότητες ώστε να κάνει τη διαφορά. Ένας απόφοιτος Ιατρικής είναι πολύ σημαντικό να είναι ειλικρινής με τους ασθενείς, να τους ενθαρρύνει και να τους δίνει ελπίδα.

Πολλοί γιατροί και ιατρικό προσωπικό ομολογούν πως η αλληλεπίδρασή τους με τους ασθενείς και τις οικογένειές τους τους αγγίζουν βαθιά και συχνά αλλάζουν τον τρόπο που βλέπουν το επάγγελμά τους ή ακόμη και τις προτεραιότητες της ζωής τους. Σε τέτοιες στιγμές, θυμάσαι γιατί διάλεξε κανείς αρχικά να ασχοληθεί με την Ιατρική, και νιώθει πραγματικά γεμάτος.

Αυτό που λένε οι γιατροί είναι πως δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να βλέπεις τους ανθρώπους χαρούμενους και υγιείς. Το να ξέρεις ότι παίζεις ένα σπουδαίο ρόλο στην αποκατάσταση της υγείας τους και στην απαλλαγή τους από τον πόνο είναι ίσως ο ισχυρότερος και ο πιο σημαντικός λόγος που τόσο πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να σπουδάσουν και να εργαστούν στην Ιατρική. Όμως δεν είναι ένα εύκολο επάγγελμα.

Η είσοδος στην Ιατρική είναι πολύ ανταγωνιστική και απαιτεί πολύ υψηλή βαθμολογία και αρκετά χρόνια σπουδών. Το να σπουδάζει κανείς Ιατρική και να εργάζεται ως γιατρός συνήθως απαιτεί πολλές ώρες εργασίας σε άστατα ωράρια. Θα χρειαστεί να έχει συναισθηματική ανθεκτικότητα ώστε να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του επαγγέλματος, όπως το να αντιμετωπίζει ασθενείς που υποφέρουν ή έτοιμους να πεθάνουν και τις οικογένειές τους. Στη διάρκεια της εκπαίδευσης είναι πιθανόν να χρειαστεί να αλλάξει τόπο κατοικίας, λόγω του αγροτικού και η εκπαίδευση μπορεί να είναι σε συνθήκες μεγάλης πίεσης, και να χρειαστεί ταυτόχρονα να διαβάζει πολύ όσο κάνει την ειδικότητά του. Επίσης, μπορεί να υπάρχει αναμονή για την ειδικότητα που επιλέγει κανείς. Η πορεία ενός ιατρού μετά τη λήψη του πτυχίου του είναι 1 έτος έμμισθη υπηρεσία υπαίθρου (αγροτικό), αναμονή για την ειδικότητα 0-5 έτη, έμμισθη άσκηση ειδικότητας 3-7 έτη, εξετάσεις ειδικότητας και έναρξη άσκησης επαγγέλματος 5-15 χρόνια μετά την εισαγωγή στην Ιατρική. 

Πρέπει να τονιστεί ότι βρισκόμαστε σε μία περίοδο που η ανθρωπότητα χρειάζεται περισσότερους γιατρούς. Σύμφωνα με την εφημερίδα Telegraph, το 2013, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) υπολόγισε ότι ως το 2030 οι χώρες με μικρό και μεσαίο εισόδημα πρόκειται να αντιμετωπίσουν έλλειμμα 14,5 εκατομμυρίων επαγγελματιών υγείας. Η κατάσταση στην Ευρώπη μπορεί να είναι καλύτερη σε σύγκριση με άλλες ηπείρους όπως η Ασία και η Αφρική, αλλά ορισμένες χώρες χρειάζονται περισσότερους γιατρούς από άλλες. Αυτό αντανακλάται στις ευρωπαϊκές πολιτικές. Πολλές από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν απαγορεύσει ή περιορίσει την απασχόληση αλλοδαπών πολιτών δεν εφαρμόζουν αυτή τους την απόφαση στον ιατρικό κλάδο. Η ανάγκη για επαγγελματίες στο χώρο της περίθαλψης είναι τόσο υψηλή που στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πτυχιούχοι Ιατρικής προσλαμβάνονται σύντομα μετά την αποφοίτησή τους.

Βέβαια, η εικόνα στην Ελλάδα είναι διαφορετική. Σύμφωνα με έρευνα του Οργανισμού Έρευνας και Ανάλυσης Διανέοσις, μόνο τη 15ετία 2001-2016 το ιατρικό δυναμικό της Ελλάδας υπερδιπλασιάστηκε, παρ’ όλη την "ιατρική μετανάστευση", δηλαδή τους Έλληνες γιατρούς που έφυγαν για να εργαστούν στο εξωτερικό, οι οποίοι σήμερα υπολογίζονται σε πάνω από 10.000. Η έρευνα καταγράφει ότι το 2017 είχαμε στην Ελλάδα πάνω από 65.000 γιατρούς. Αυτό το δυναμικό είναι ισοκατανεμημένο στην επικράτεια (οι περισσότεροι γιατροί είναι συγκεντρωμένοι στις μεγάλες πόλεις και σε αυτές που έχουν ιατρικές σχολές) ενώ και οι ειδικότητές τους δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες καθώς δεν προκύπτουν από κάποιο σχεδιασμό. Έτσι στην Ελλάδα έχουμε υπερπληθώρα χειρουργών, γυναικολόγων και παθολόγων, αλλά το χαμηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη σε γενικούς γιατρούς. Σύμφωνα με την έρευνα, οι Έλληνες γενικοί γιατροί είναι μόλις 5% του συνόλου, την ώρα που σε άλλες χώρες τα ποσοστά είναι πολλαπλάσια: 38% στη Γαλλία, 46% στην Πορτογαλία. Για τις ανάγκες του δικού μας συστήματος υγείας χρειαζόμαστε τουλάχιστον διπλάσιους. Την ίδια ώρα, ένας στους τέσσερις γιατρούς-μέλη του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι.

Παρόλα αυτά, όσοι επιλέξουν την Ιατρική ξέρουν ότι έχουν επιλέξει ένα λειτούργημα τα οφέλη του οποίου στη ζωή τους είναι ανεκτίμητα. Εδώ, μπορεί να δει κανείς όλους όσους έχουν τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας – Ιατρικής.

Ειδικότητες Ιατρικής:

Το επαγγελματικό και γνωστικό πεδίο του γιατρού κατανέμεται σε συγκεκριμένες ειδικότητες. Όλες οι ιατρικές ειδικότητες ανήκουν σε τέσσερις βασικούς κλάδους της ιατρικής επιστήμης:

α) της παθολογίας

β) της χειρουργικής

γ) της κλινικοεργαστηριακής και εργαστηριακής ιατρικής και

δ) της ψυχιατρικής.

Στην Υπουργική Απόφαση  Γ5α/Γ.Π.οικ. 64843 (ΦΕΚ 4138 τ.Β΄/20.09.2018) με θέμα: «Σύσταση, μετονομασία ιατρικών ειδικοτήτων, καθορισμός χρόνου και περιεχομένου άσκησης για την απόκτηση τίτλου ειδικότητας», αναφέρεται αναλυτικά ο χρόνος ειδίκευσης και το περιεχόμενο για την απόκτηση της κάθε ιατρικής ειδικότητας ως εξής:

• Αγγειοχειρουργική (7 έτη),
• Αιματολογία (6 έτη),
• Ακτινολογία (5 έτη),
• Ακτινοθεραπευτική Ογκολογία (5 έτη),
• Αλλεργιολογία (5 έτη),
• Αναισθησιολογία (5 έτη),
• Γαστρεντερολογία (6 έτη),
• Γενική Ιατρική (5 έτη),
• Δερματολογία και Αφροδισιολογία (5 έτη),
• Δημόσια Υγεία – Κοινωνική Ιατρική, Εσωτερική Παθολογία (5 έτη),
• Ενδοκρινολογία – Διαβήτης – Μεταβολισμός (6 έτη),
• Ιατρική Βιοπαθολογία /Εργαστηριακή Ιατρική (5 έτη),
• Ιατρική Γενετική (5 έτη),
• Ιατρική Εργασίας και Περιβάλλοντος (4 έτη),
• Ιατροδικαστική (5 έτη),
• Καρδιολογία (6 έτη),
• Κυτταρολογία (5 έτη),
• Μαιευτική και Γυναικολογία (5 έτη),
• Νευρολογία (5 έτη), 
• Νευροχειρουργική (7 έτη),
• Νεφρολογία (6 έτη),
• Ορθοπεδική και Τραυματολογία (6 έτη),
• Ουρολογία (5 έτη),
• Οφθαλμολογία (4 έτη),
• Παθολογική Ανατομική (5 έτη),
• Παθολογική Ογκολογία (6 έτη),
• Παιδιατρική (5 έτη),
• Πλαστική, Επανορθωτική και Αισθητική Χειρουργική (6 έτη),
• Πνευμονολογία – Φυματιολογία (5 έτη),
• Πυρηνική Ιατρική (5 έτη),
• Ρευματολογία (6 έτη),
• Στοματική και Γναθοπροσωπική Χειρουργική (Ιατρική και Οδοντιατρική Ειδικότητα) (5 έτη),
• Φυσική Ιατρική και Αποκατάσταση (5 έτη),
• Χειρουργική (6 έτη),
• Χειρουργική Θώρακος (7 έτη),
• Χειρουργική Παίδων (7 έτη),
• Ψυχιατρική (5 έτη),
• Ψυχιατρική Παιδιού και Εφήβου (5 έτη),
• Ωτορινολαρυγγολογία (5 έτη). 

Επίσης, σύμφωνα με το ίδιο ΦΕΚ, ο χρόνος ειδίκευσης και το περιεχόμενο για την απόκτηση ειδικότητας ορίζεται για πτυχίο Βιολογίας ή Ιατρικής για ειδικότητα στην εργαστηριακή γενετική στα 5 έτη. 

Εδώ, μπορεί να δει κανείς τις αναμονές των ιατρικών ειδικοτήτων σε όλη την Ελλάδα, από τη Βάση Δεδομένων στην ιστοσελίδα του Γραφείου Διασύνδεσης Α.Π.Θ. 

«Ο καλός γιατρός θεραπεύει τη νόσο, ο άριστος γιατρός θεραπεύει τον ασθενή». Αυτή η φράση ανήκει στον William Osler, Καναδό γιατρό και διανοούμενος ο οποίος θεωρείται πατέρας στην εκπαίδευση της Ιατρικής και δείχνει το μεγαλείο της συγκεκριμένης επιστήμης. 

Τρεις ακόμα λόγοι για να σπουδάσει κάποιος Ιατρική:

Η φύση της Ιατρικής: Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους επιλέγει κανείς να σπουδάσει Ιατρική. Η σταδιοδρομία στο χώρο μπορεί να αποφέρει μεγάλη ηθική ικανοποίηση. Ένας γιατρός μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά τις ζωές των ανθρώπων βοηθώντας ώστε να εξαλείψει τον πόνο και την ψυχική οδύνη, ακόμα και να σώσει τη ζωή των πολιτών. 

Πολλές επιλογές: Ένας απόφοιτος Ιατρικής έχει πολλές εναλλακτικές ευκαιρίες σταδιοδρομίας. Παρότι συχνά τον παραβλέπουμε, αυτός ο λόγος στην πραγματικότητα είναι ένας από τους πιο πειστικούς για να σπουδάσει κάποιος Ιατρική. Μετά την αποφοίτηση, έχει ένα ευρύτατο φάσμα ευκαιριών για μια μελλοντική δουλειά στο χώρο της Ιατρικής. Υπάρχουν αρκετές ειδικότητες ανάμεσα στις οποίες μπορεί κανείς να επιλέξει.

Σταθερότητα: Ένας βάσιμος λόγος να διαλέξει κανείς να σταδιοδρομήσει στην Ιατρική είναι η εργασιακή σταθερότητα που θα απολαμβάνει μετά από κάποια στιγμή στην καριέρα του. Μάλιστα για αρκετούς γιατρούς οι απολαβές είναι αρκετά καλές και οι επιλογές καριέρας δεν περιορίζονται μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Ο λόγος που το ιατρικό προσωπικό λαμβάνει συνήθως υψηλούς μισθούς παγκοσμίως, ή τουλάχιστον υψηλότερους από τον μέσο όρο, είναι η σημασία που αποδίδεται στο επάγγελμά τους και η υψηλή ζήτηση για εξειδικευμένους επαγγελματίες.

Εδώ, μπορεί να δει κανείς κι άλλους λόγους όπως τους παρουσιάζει το τμήμα Ιατρικής του ΑΠΘ. 

Ελλάδα

• Ιατρική, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
• Ιατρικής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
• Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Κρήτης
• Ιατρικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
• Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
• Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
• Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Πατρών
• Ιατρικό, Στρατιωτική Σχολή Αξιωματικών Σωμάτων (Σ.Σ.Α.Σ.)

Κύπρος

• Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Κύπρου
• Ιατρική, Πανεπιστήμιο Λευκωσίας
• Ιατρική, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου

Η Ιατρική προσφέρει σημαντικές επιλογές καριέρας. Πέρα από το να ενταχθεί κανείς στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, μπορεί να εργαστεί ως ιδιώτης γιατρός ή να ασχοληθεί με την έρευνα. Τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων Ιατρικών Σχολών προβλέπονται από το Β.Δ. 25-3/06.07.1955 Π.Δ.125 που έχει δημοσιευτεί ΦΕΚ 171 τ.Α’. και τον Αναγκαστικό Νόμο 1565/1939 Π.Δ.125 που έχει δημοσιευτεί στο ΦΕΚ 16 τ.Α’. Για την άσκηση του επαγγέλματος του ιατρού είναι απαραίτητη η άδεια άσκησης επαγγέλματος που χορηγείται από το Υπουργείο Υγείας ύστερα από πρακτική άσκηση διάρκειας 1 (ενός) χρόνου, η οποία συνήθως γίνεται σε αγροτικά ή ημιαστικά ιατρεία. Το αγροτικό δεν απαραίτητο για την λειτουργία ιδιωτικού ιατρείου ή ιδιωτικής κλινικής εξακολουθεί όμως να είναι προαπαιτούμενο για διορισμό στα Δημόσια Νοσοκομεία. Μετά την απόκτηση της άδειας άσκησης επαγγέλματος ο ιατρός μπορεί να ειδικευτεί σε μία από τις 40 αναγνωρισμένες ιατρικές ειδικότητες, οι οποίες αποκτώνται σε πανεπιστημιακές κλινικές ή αναγνωρισμένα νοσηλευτικά ιδρύματα, ύστερα από σπουδές και άσκηση. 

Ενδεικτικά μερικοί κλάδοι που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος απόφοιτος Ιατρικής:

• Καριέρα Δημόσια Υγεία
• Καριέρα ως Αυτοαπασχολούμενος
• Καριέρα στην Έρευνα
• Καριέρα σε ΜΚΟ 
• Καριέρα στην Εκπαίδευση

Ακολουθεί μία πιο αναλυτική περιγραφή μερικών επαγγελμάτων που μπορεί κανείς να ακολουθήσει με το πτυχίο Ιατρικής:

Καριέρα στη Δημόσια Υγεία

Ένας απόφοιτος Ιατρικής μπορεί να ενταχθεί στο Εθνικό Σύστημα Υγείας στην žΑ’ βάθμια Περίθαλψη (πρώτη επαφή με τον άρρωστο), την Β’ βάθμια Περίθαλψη (νοσοκομειακή), την žΓ’ βάθμια Περίθαλψη (εξειδικευμένα νοσηλευτικά κέντρα, Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία). Η διαδικασία προσλήψεων γίνεται μέσω ΑΣΕΠ. 

Καριέρα ως Αυτοαπασχολούμενος

Ένας απόφοιτος Ιατρικής μπορεί να εργαστεί ως αυτοαπασχολούμενος είτε στο προσωπικό του ιατρείο είτε σε ιδιωτικές κλινικές. Θα χρειαστεί όμως κανείς ένα αρχικό μπάτζετ στελέχωσης του ιατρείου του σε μία τέτοια προοπτική. 

Καριέρα στην Έρευνα 

Οι σπουδές στην Ιατρική δεν εστιάζουν μόνο στην καλλιέργεια πρακτικών δεξιοτήτων και στην εργασία σε κάποιο θεσμό του συστήματος περίθαλψης. Μπορεί κάποιος να επιλέξει ένα πρόγραμμα σπουδών Ιατρικής που να εστιάζει στην έρευνα και να περνά τον καιρό του στα εργαστήρια, όπου μπορεί να εξετάσει κύτταρα, να διεξάγει πειράματα, και να ανακαλύψει νέους τρόπους ώστε να βελτιώσεις την υγεία και την ευεξία των πολιτών. 

Καριέρα σε ΜΚΟ 

Ένας απόφοιτος Ιατρικής μπορεί να στραφεί προς τις ανθρωπιστικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, οι Γιατροί του Κόσμου και η Actionaid είναι χαρακτηριστικές. 

Καριέρα στην Εκπαίδευση

Για μία σταδιοδρομία στην εκπαίδευση, οι πτυχιούχοι Ιατρικής μπορούν να ενταχθούν στην εκπαίδευση μετά από την συμμετοχή σε σχετικά διαγωνισμό ΑΣΕΠ (με μόρια ή με γραπτές εξετάσεις). Οι εν λόγω απόφοιτοι ανήκουν στον Κλάδο ΠΕ87 Υγείας-Πρόνοιας-Ευεξίας και συγκεκριμένα ΠΕ87.01 Ιατρικής. Οι υποψήφιοι που διαθέτουν πιστοποιημένη παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια της ΑΣΠΑΙΤΕ προτάσσονται των υποψηφίων που δεν τη διαθέτουν.